Μέχρι πριν λίγα χρόνια η ανατροφή και η κοινωνικοποίηση του παιδιού γινόταν από την οικογένεια,το σχολείο και το άμεσο κοινωνικό περιβάλλον.Σήμερα η κατάσταση έχει αλλάξει.Το συγγενικό περιβάλλον έρχεται σε πολύ μικρή επαφή με το παιδί.Η γειτονιά έχει εξαφανιστεί.Η οικογένεια έχει περιοριστεί στους γονείς,και σε ένα,δύο,το πολύ τρία παιδιά.Το κενό που έχει αφήσει η εξαφάνιση όλων αυτών των φορέων το καλύπτει η τηλεόραση.
Πρέπει όλοι να συνειδητοποιήσουμε ότι οι μορφωτικές,εκπαιδευτικές και ψυχαγωγικές δραστηριότητες της είναι τεράστιες.Η τηλεόραση είναι ισχυρότατο εκπαιδευτικό μέσο:εκπέμπει συγχρόνως οπτικά και ακουστικά ερεθίσματα,ενώ το ραδιόφωνο μόνο ακουστικά κι το βιβλίο μονο οπτικά.Τα ερεθίσματα έτσι αποτυπώνονται καλύτερα.
Όταν δεν παρακολουθούμε συνειδητά το πρόγραμμα,διάφορες πληροφορίες μπορούν να εντυπωθούν στο υποσυνείδητο χωρίς να περάσει από τον έλεγχο της κρίσης μας.
Τα πρότυπα που προβάλλονται από τα τηλεοπτικά προγράμματα πολύ συχνά δεν είναι αυτά που θα θέλαμε να μιμηθεί το παιδί μας.Ακόμη συχνότερα είναι πολύ μακριά από την πραγματικότητα και δίνουν στο παιδί λαθεμένες εικόνες.
Μπορούμε να βοηθήσουμε το παιδί,και με ποιόν τρόπο;Να συζητήσουμε μαζί για την τηλεόραση και ποια προγράμματα να παρακολουθεί.Να κουβεντιάσουμε για την διαφορά φανταστικού με την αληθινή ζωή,για την βία και πόσο κακό κάνει κτλπ.
Μπορούμε να παρακολουθούμε μαζί του τηλεόραση και να επιλέξουμε εμείς τους ήρωες-"πρότυπα" για τα παιδιά μας.Και επειδή τα παιδιά μας μας μιμούνται πρέπει και εμείς να μην είμαστε κολλημένοι στην τηλεόραση...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου